Rys historyczny

 

 

 

 

 

Szkoła Podstawowa Nr 1 im. Tadeusza Kościuszki

w Barlinku

 

 

             Rys historyczny

 

 

Szkolnictwo Barlinka bierze swój początek prawdopodobnie z przełomu XVI/XVII w. Jednak bez wątpienia można stwierdzić, że szkoła stała w naszym mieście już w 1630r., co wynika z protokołu spisanego w 1670r., w którym dwaj mieszczanie: radny Petrus Brusemeister i tkacz Joachim Pampo donoszą   o wydarzeniach, jakie miały miejsce w Barlinku za ich żywota. Zeznają tam między innymi, że w wielkim pożarze szalejącym owego pamiętnego 1630r. ,,spłonęło wszystko poza kościołem, szkołą, dwoma domami mieszczańskimi         i dwoma domami parafialnymi”.

Z lat późniejszych istniał przekaz mówiący, że w okresie wojny 7 – letniej (1756 – 1763)funkcjonowały w Barlinku trzy szkoły. Były to: Duża Szkoła Miejska, Mała Szkoła dla Chłopców oraz Szkoła dla Dziewcząt. W następnych latach liczba szkół uległa zmianie. Wydaje się jednak, że nie była ich wystarczające ilość, ponieważ w ostatniej ćwierćwieczu XIX w. władze miasta podjęły decyzję o budowie nowej szkoły. Na jej miejsce wybrano teren zaniechanej już plantacji drzew morwowych leżący u podnóża Żydowskiej Góry w bliskim sąsiedztwie dwóch ówczesnych cmentarzy.

Roboty rozpoczęto w 1893r., a dwa lata później budynek stał już gotowy. Wg Księgi Magazynowej, a także Lagerbuch’u budowa trwała trzy lata: od 1893 – 1896r., ale jak należy z tego wnioskować, w ostatnim roku prowadzono już tylko prace wykończeniowe. Nowa szkoła prezentowała się okazale i była dla wszystkich powodem do uzasadnionej dumy. Wzniesiona    z ładnej, czerwonej cegły, kosztem 117 tys. marek,  trzykondygnacyjna budowla przykryta był płaskim papowym dachem. Jeden z pierwszych uczniów tak tę szkołę z dumą  po latach wspomina: ,,kilka lat przed 1900r. nasze miasto posiadało już nową okazałą szkołę. Był to trzykondygnacyjny ceglany budynek z potężną aulą i 19 izbami lekcyjnymi. Dziewczęta i chłopcy uczyli się oddzielnie. Jedna była tylko klasa, w której to nie obowiązywało. My nazywaliśmy ją klasą pantoflarzy. Składała się ona z dzieci alkoholików  i innej biedoty. System szkolny był sześcioklasowy, tzn., że po trzech klasach nauczania elementarnego następowały trzy lata szkoły wyższej. Po ukończeniu klas elementarnych drogi uczniów rozchodziły się”

Niewiele było szkół w okolicy mających równie piękne położenie, jak ta właśnie  szkoła. Otoczona zielenią ogrodów i brzegiem jeziora z jednej strony,  z drugiej tuliła się do wysokiej góry, na szczycie której majaczyły jakieś zabudowania i tonący w cieniu drzew cmentarz żydowski. Jednym z pierwszych zwierzchników szkoły, a może nawet pierwszym, był rektor szkoły o nazwisku Klare. Po I wojnie światowej zwierzchnictwo szkoły przejął rektor Desch. Wśród kadry nauczycielskiej z tego okresu wymienia się, co znaczniejszych pedagogów, spośród których na uwagę zasługuje Herman Mittelstädt. Najpierw szeregowy nauczyciel, później kolejny współrektor, wreszcie zaś,  aż do wojny dyrektor Szkoły Powszechnej. W latach 1931 – 1932, obok szkoły  postawiono budynek pomocniczy. Mieściła się w nim m.in. szkolna kuchnia.

Ostatniej przed wojną zmiany dokonano w 1934r., w wyniku której szkoła zmieniła nieco swój wygląd. Nadbudowano wówczas piętro nad częścią środkową, całość przykrywając wysokim, krytym czerwoną dachówką dachem. W niezmienionej z grubsza biorąc postaci korpus przetrwał do dziś. Pod koniec II wojny światowej znajdował się w budynku szpital wojskowy.

Już po wojnie 18 grudnia 1945r. otwarto w Barlinku pierwszą szkołę  dla dzieci polskich. Pierwszym dyrektorem szkoły został pan Bronisław Grynia. Naukę rozpoczęło wówczas 46 dzieci. Szkoła mieściła się w budynku byłej szkoły średniej przy ul. Jeziornej. Odczuwany był brak pomocy naukowych, książek. Uczniowie w wieku 7-16 lat sami naprawiali okna, ławki, ustawiali żelazne piece z wypustem rur przez okna, gdyż brak było otworów kominowych. Entuzjazm nauki był jednak duży. Pomocy udzielali rodzice przy naprawie klas, wyposażeniu i nauce pozaszkolnej. Kierownik Grynia starał się zaangażować nauczycieli szukając ich na zewnątrz miasta i w centralnej Polsce.

Pod koniec 1945r. nauka w szkole odbywała się normalnie, choć  były trudności z ogrzewaniem klas. Zapał uczniów do nauki nie zmalał pomimo trudności. Wiele prac wykonywali sami. Zebrano pewne ilości książek do nauczania, a dalsza pomoc była udzielana przez rodziców, właścicieli sklepów oraz rzemieślników. W związku ze zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia  przygotowano nawet podarunki dla dzieci

Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły był dzień 2.IV.1946r., kiedy  do Barlinka przybyły dwie nauczycielki. Były to panie Maria  Bogusławska  i Józefa Deruszewska. Obie panie przyjechały z woj. bydgoskiego. Z Choszczna do Barlinka przybyły na pieszo z powodu braku lokomocji.

25.V.1946r. z inicjatywy kierownika szkoły pana B. Gryni,pani  Bogusławskiej, pod kierownictwem pana J. Tomaszewskiego, dyrektora gimnazjum pana G. Matczyszyna i pana Czesława Paśnika utworzono drużynę harcerską męską, a w połowie czerwca tego roku drużynę żeńską. Drużyny te zarejestrowano w Komendzie Hufca ZHP w Myśliborzu.   W pierwszym tygodniu istnienia drużyny w skład ZHP w wstąpiło 35 chłopców. Drużynowym męskiej drużyny (im. Z. Czarnego) został dh. S. Kotkiewicz, były harcerz sprzed wojny. Drużynową żeńskiej drużyny (im. M. Konopnickiej) została dh. J. Kaczmarek. Harcerstwo od początku swego istnienia brało aktywny udział w życiu miasta.

1.IX.1946r. wystawiono pierwszą imprezę harcerską dla ludności Barlinka. Dochód przeznaczono na potrzeby szkoły i drużyny harcerskiej.

         4. maja 1948 r. uczniowie przenieśli się do nowego gmachu który    po uszkodzeniach wojennych wyremontowano. Gmach „czerwonej’’ przy jeziorze był obszerniejszy i wygodniejszy. Szkole nadano imię Tadeusza Kościuszki.    W roku szkolnym 1947/48 po raz pierwszy szkołę opuściło 16 absolwentów.

Kolejne lata działalności to ciągłe borykanie się z trudnościami dnia codziennego, brakiem zdyscyplinowania dzieci. Częste były również zmiany kadrowe. Kierownikami szkoły byli państwo: Jan Bocian, Julian Kapelan, Kazimierz Babral,  Zofia Chmielewska, Ignacy Młodak.

         W październiku 1954 r. szkoła otrzymała z wydziału oświaty 40 ławek szkolnych, 2 szafy i inny drobniejszy sprzęt. Założono również ogród uczniowski.         4. czerwca 1955 r. Komitet Rodzicielski wyręczył sztandar Drużynie Harcerskiej przy S P Nr 1.

         Z nowym rokiem szkolnym 1956/57 na podstawie decyzji Prezesa Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydziału Oświaty w Szczecinie zostały połączone istniejące dotychczas: Szkoła Podstawowa Nr 1 i Szkoła Powszechna Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w jedną Szkołę Podstawową . 3 września 1956 r.  szkoła liczyła 984 dzieci, 26 oddziałów i 23 nauczycieli.

         2 września 1957 r. uroczyście rozpoczęto nowy rok szkolny.  Było to wydarzenie o tyle ważne, że naukę rozpoczęto w całkowicie odremontowanym budynku. Remont objął naprawę centralnego ogrzewania, założono nową instalację elektryczną pod tynk, wymalowane wszystkie sale lekcyjne. Poza tym  założono w szkole radiowęzeł. Dla lepszego upoglądowienia lekcji zakupiono przy pomocy Komitetu Rodzicielskiego przeźrocza na kwotę 3200 zł. Ze względu na potrzebę zorganizowania czterech nowych sal lekcyjnych Wydział Oświaty przydzielił szkole 80 ławek oraz 4 tablice.

         Z nowym rokiem szkolnym 1957/58 podzielono miasto na obwody   i powstały dwie szkoły mieszczące się w jednym budynku. Uczyło się wówczas 603 dzieci w 19 oddziałach. W styczniu 1959r. uczniowie kl. VIII zawiązali Komitet Założycielski Spółdzielni Uczniowskiej. Inicjatywa ta wywołała ogromne zainteresowanie wśród uczniów. Opiekunką spółdzielni została pani J. Młodak.   Na walnym zgromadzeniu członkowie wypowiedzieli się za tym, aby powstał przy szkole sklepik. Już 27.I.1959r. sklepik uruchomiono przy dużej pomocy PSS.

         W dniach 5-9.VI.1959r. miał miejsce wyjazd uczniów klas starszych na wycieczkę do Gdańska, Gdyni, Malborka, Sopotu i na Hel. Na wycieczkę pojechali uczniowie, którzy zgromadzili na książeczkach pieniądze.  Rok szkolny 1960/61 rozpoczął się pod kierownictwem p. Haliny Krzesińskiej. Był to rok trudny pod względem organizacyjnym. W związku z tym, że SP nr 2 miała otrzymać nowy budynek, już we wrześniu nastąpił podział uczniów. Nauka odbywała się na trzy zmiany. Lekcje kończyły się o 17.50. przy takich trudnościach kierownik szkoły p. Halina Krzesińska pracowała przez IX i X bez zastępcy. Od 1.XI. zastępcą została p. Emilia Grzelak. Szkoła liczyła wówczas 24 oddziały, klasy były przeładowane. Brakowało podstawowego sprzętu. Inspektor Oświaty przeznaczył na potrzeby szkoły: stoliki  nauczycielskie, krzesła do świetlicy, tablice, 2 maszyny do szycia, szafki ze sprzętem pracowni robót ręcznych

         W 1966r.- wiosną  przystąpiono do kapitalnego remontu szkoły. Wówczas ponad 1000 uczniów rozlokowano w pomieszczeniach zastępczych i  bardzo prowizorycznych, tj. w budynku MO, w Klubie Robotniczym i SP nr 2. Biblioteka znajdowała się w pomieszczeniach przedsiębiorstwa budowlanego znajdującego się przy ul. Pełczyckiej. Stołówkę dla dzieci umieszczono    w małym budynku obok szkoły. Ten stan rzeczy trwał przez półtora roku. Lekcje odbywały się wówczas od 8-19.0

      28.VIII.1967r. odbyło się pierwsze powakacyjne posiedzenie Rady Pedagogicznej, której przewodniczył nowy kierownik pan Jan Nogalski. Wrzesień był miesiącem gorączkowej pracy. Nauczyciele gorliwie pracowali przy zwożeniu szkolnego sprzętu i mebli do odnowionego budynku. Nauczycielki porządkowały książki   w bibliotece. Pozostali nauczyciele gromadzili pomoce naukowe. Dopiero 9.IX.1967r. nastąpiło uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego, lecz jeszcze nie w upragnionej szkole, a pod gołym niebem, na boisku szkolnym. Przejęcie budynku po remoncie odbyło się  12. września. Rozpoczęły się normalne lekcje. W szkole ruszyła od września drużyna harcerska, nad którą patronat objął kierownik szkoły. Równocześnie zorganizował swą pracę i rozpoczął działalność Samorząd Szkolny, którego opiekunką została pani K. Przekwas.

         11 listopada 1967r. nastąpiło otwarcie Klubu Nauczycieli.  Kierownikiem został sportowiec nr 1 naszego grona pan Jan Dobaczewski. Otwarcia klubu dokonała pani Nędza, nauczycielka z Karska. Innym ważnym wydarzeniem nie tyle dla szkoły, co dla rodziców, było zapoczątkowanie działalności uniwersytetu dla rodziców, w którym specjaliści przybliżali zagadnienia współpracy rodzica z dzieckiem. Pierwszy wykład został przygotowany na dzień 8.I.1969r.        Ciekawym i na pewno wzruszającym przeżyciem dla młodzieży      i nauczycieli było spotkanie w dniu 25.II.1969r. z nauczycielami weteranami.   W kronice szkolnej zachował się wpis byłego kierownika szkoły pana  Jana  Bociana

         Szkoła nasza oprócz zadań typowych dla tego rodzaju instytucji aktywnie uczestniczyła w życiu miasta. Przykładem jest podziękowanie przesłane pod adresem kierownictwa szkoły w dniu 25.X.1969r. Zawiera ono informację     o udziale nauczycieli i uczniów w uroczystości podpisania aktu erekcyjnego dotyczącego przekazania placu pod budowę kombinatu drzewnego tutejszych zakładów drzewnych w Barlinku.

         W 1974 roku szkoła  za wysokie osiągnięcia   została odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W ramach współpracy zakładów pracy ze szkołą, barlineckie zakłady przejęły opiekę nad gabinetami przedmiotowymi, klasami i pracowniami   w naszej szkole. Dyrektor pan Jan Nogalski podkreślił znaczenie zorganizowanej w klubie ,,Panorama” uroczystości (listopad 1977r.), w której wzięli udział przedstawiciele szkoły, zakładów pracy i rodzice. Dzięki tym umowom szkoła będzie mogła liczyć na wszechstronną pomoc w swojej działalności.

         Rok 1977 obfitował w wiele ciekawych wydarzeń. Jednym z nich był akces szkoły do akcji AZYMUT-WĘGIEL (3.XI.1977r. – 27.II.1978r.). Przez nauczycieli szkoły został opracowany plan, który przez czas trwania akcji był ściśle realizowany.

         W Barlinku od dawna noszono się z zamiarem zbudowania miasteczka ruchu drogowego, które służyłoby nie tylko dzieciom i młodzieży, ale również dorosłym. Zamiar ten został szybko zrealizowany. Dokumenty na budowę miasteczka ruchu drogowego opracował pan Hartrmunt Piotrowski. Projekt potwierdzono 5.III , a budowę zakończono 14.V.1978r. Inwestycja ta kosztowała 1400 tys. zł. W czynie społecznym przepracowano 10 tys. godzin. Wiele robót niefachowych wykonali rodzice dzieci uczęszczających do szkoły. Pracowali też sami uczniowie. Na duże uznanie zasługuje udział w całej inwestycji wielu zakładów pracy. Oddanie do użytku miasteczka ruchu drogowego związane było ze Świętem Szkoły (23.V.1978r.).

          4.IX.1978r. w Zespole Szkół Zawodowych odbyła się wojewódzka inauguracja roku szkolnego, w której uczestniczyły wszystkie dzieci, młodzież       i nauczyciele naszego środowiska. Naturalnie nie zabrakło tam ,,jedynki”.

         Szkoła nasza posiada długoletnia historię i bogaty dorobek widoczny na różnych płaszczyznach. Celowe więc stało się założenie Izby Tradycji, w której można ten dorobek zaprezentować. Uroczyste otwarcie nastąpiło 03.V.1980r. W pracach nad tworzeniem Izby Tradycji wyróżnili się pracownicy BPPD, ZSZ  i Przyzakładowa Szkoła Drzewna.

       W tym samym roku szkoła otrzymała  złotą odznakę za zasługi dla województwa gorzowskiego. Kolejnym sukcesem było otrzymanie w dniu 14.X.1980r. medalu „Zasłużony dla Barlinka” oraz otrzymanie 21 lipca 1980 roku  Medalu za Zasługi dla Województwa Gorzowskiego.

      Ze względu na ciągłe braki lokalowe w 1982r. szkoła otrzymała  do celów dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych budynek BKR-u  przy  ul. Strzeleckiej. Ze względów organizacyjnych umieszczono tam klasy najmłodsze. Nadzór nad ta placówką objęła pani Janina Zając. Na dzień 30.VIII.1982 r. SP nr 1 dysponowała następującymi warunkami lokalowymi: budynek przy ul. Jeziornej (kl. III-VIII), budynek na ul. Strzeleckiej (kl. I-III), dyrektorem została pani Natalia Olejnik,  obiekt na ul. Gorzowskiej – oddziały przedszkolne.

        Pod koniec roku szkolnego 1983/84 w związku z 20-leciem istnienia zespołu Słoneczna Gromada, przedstawiono historię naszej szkoły. Zespół przez te dwadzieścia lat był wspaniałą wizytówką szkoły i miasta w kraju i zagranicą

         W dniu 18.X.1985r. odbyło się uroczyste posiedzenie Rady Pedagogicznej na temat: ,,40 lat SP nr 1”. Wyjątkowy charakter posiedzenia rady podkreślała obecność gości: pani Lepieszkiewicz – działaczka Komitetu Rodzicielskiego, pani Maria Bogusławska – emerytowana nauczycielka, pani Maria Samol – emerytowana nauczycielka i kierownik szkoły, pan S. Leśny – działacz Komitetu Rodzicielskiego. Osoby te przybliżyły historię szkoły, a zwłaszcza jej trudne początki.

         Obchody 40-lecia szkoły przypadające na XII. 1985r. miały być połączone z uroczystością oddania hali sportowej. Życie pokazuje, że plany w zderzeniu z rzeczywistością nie zawsze się sprawdzają. 40-lecie szkoły zostało uczczone, natomiast halę sportową oddano do użytku 1.X.1988r. Dotychczasowy dyrektor szkoły pan J. Nogalski przeszedł na zasłużoną emeryturę. Tą wielce zaszczytną, ale odpowiedzialną i trudną funkcję pełnił od 1.XII.1966r. Pozostawił po  sobie wspaniały dorobek.

         Od 1 września 1987 roku powierzono funkcję Dyrektora Szkoły jej byłemu absolwentowi, a następnie nauczycielowi matematyki p. Ryszardowi Plucińskiemu.

            W styczniu 1988 roku  na podstawie wniosku szkoły  przyjęto naszą szkołę do Klubu Przodujących Szkół w Polsce.

          Jako główne zadanie postawił sobie  zakończenie budowy i wyposażenie hali sportowej. Po materiały i sprzęt jeżdżono po całej Polsce. Uroczyste otwarcie  hali nastąpiło 1 X 1988 roku.

        W dniu 26 IV 1988 roku został wprowadzony program klas sportowych zatwierdzony przez Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gorzowie. Uczniowie tych klas dostarczali nam przez wiele lat bardzo dużo emocji i zadowolenia z osiąganych sukcesów na szczeblu miasta, okręgu, województwa i kraju .

        Ukoronowaniem sukcesów sportowych było zdobycie tytułu Mistrza Polski w czwórboju przez ucznia  Maćka Kawalca w 1995 roku, a w roku 1996 w  Mistrzostwach Polski w czwórboju L.A.   drugiego miejsca.

        W roku 1989 przeprowadzono w naszej szkole I edycję  Halowego Konkursu w skoku wzwyż o randze wojewódzkiej. Konkurs miał 10 edycji do roku 1998 , do czasu zmiany struktury szkoły 6- letniej.

      Na bazie hali sportowej utworzono w 1990 roku Międzyszkolny  Klub Sportowy „ Orlik”  z wiodąca Sekcją Kajakową . Przez kilka lat na jeziorze barlineckim mieniły się kolorowe kajaki.

        Szkoła aktywnie uczestniczyła w pracy Klubu Przodujących Szkół. Przedstawiciele Dyrekcji i Rady Pedagogicznej uczestniczyli w spotkaniach klubowych, m.in. w Warszawie, Krakowie, Bydgoszczy, Toruniu, Grudziądzu, Szczecinie, Gorzowie Wlkp.  i Żaganiu. Trzykrotnie uczniowie naszej Szkoły brali udział z opiekunami w wakacyjnych warsztatach dla członków Samorządu Szkolnego. 18 i 19 V 1989 roku odwiedziły naszą Szkołę delegacje przedstawicieli  Szkół Klubowych. W programie było spotkanie z Radą Pedagogiczną , prezentacja dorobku Szkoły, zwiedzanie miasta, a także występ Zespołu Słoneczna Gromada i Chóru Szkolnego Dominanta.

       W sierpniu 1991 r. Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gorzowie Wlkp. ogłosiło i przeprowadziło pierwszy w historii Szkoły konkurs na Dyrektora Szkoły. W jego wyniku Dyrektorem Szkoły pozostał w dalszym ciągu pan Ryszard Pluciński.  

       W styczniu 1992 roku kończyła się kadencja szkoły w Klubie. Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej w dniu 19. XI 1991 roku Dyrektor Ryszard Pluciński postawił wniosek o ponowne przyjęcie Szkoły do w/w Klubu. Wniosek został przyjęty, pozytywnie oceniony przez władze Krajowego Stowarzyszenia Pomocy Szkole i od tego momentu jesteśmy członkiem klubu bezterminowo. 

           Z dniem 1 IX 1992 r. szkoła  przejęła Szkołę  Filialną w Moczkowie w związku z tym stała się szkołą zbiorczą. Natomiast rok później tj. 1 IX 1993 r. miało miejsce rozwiązanie Szkoły Podstawowej Nr 3 i przyjęcie dzieci i nauczycieli do naszej szkoły.

       W roku szkolnym 1994/95  Dyrektor Szkoły pozyskał z Wydziału Ochrony Środowiska kwotę 1 mld  starych   złotych na budowę nowej gazowej kotłowni. Było wiadomo już, że Barlinek przejdzie do nowego Zachodniopomorskiego województwa, był to więc niewątpliwy sukces. Prace się jednak przedłużyły i byliśmy przez miesiąc zmuszeni do odbywania zajęć lekcyjnych w innych szkołach. Prace się skończyły, kotłownia funkcjonuje do dnia dzisiejszego, zlikwidowano dwa uciążliwe dla miasta kominy a uczniowie wreszcie mogli przejść na halę normalnie przez łącznik.

       Uczniowie przez lata zdobywali tytuły laureatów i finalistów  konkursów przedmiotowych na szczeblu rejonu i województwa. W tym miejscu należy wspomnieć o uczniu Grzegorzu Zuj. W 1995 r. będąc uczniem klasy siódmej zostaje laureatem finału wojewódzkiego konkursów z matematyki, fizyki i geografii. W tym roku reprezentuje dzieci województwa gorzowskiego w obradach Sejmu dziecięcego w Warszawie. W 1996 r. zostaje laureatem finału wojewódzkiego w konkursach : matematycznym , fizycznym, chemicznym, biologicznym i geograficznym. W konkursie matematycznym i fizycznym zdobywa I miejsce.

       Rok 1995 został podporządkowany obchodom 50 rocznicy istnienia naszej szkoły. Plan obchodów obejmował: konkurs plastyczny, konkurs literacki, mini zjazd prymusów i najlepszych sportowców, turniej piłki nożnej, zabawę taneczną, wystawę okolicznościową i uroczystą mszę świętą. Podsumowaniem wszystkich wydarzeń  była uroczysta akademia, w której brali udział zaproszeni goście, emeryci, uczniowie oraz nauczyciele honorowej jubilatki.

       W dniu 31 sierpnia 1996 roku wygasła kadencja dotychczasowego dyrektora szkoły, pana Ryszarda  Plucińskiego.  W wyniku ogłoszonego  i przeprowadzonego konkursu, na stanowisko dyrektora szkoły od dnia  01.09.1996 roku został powołany i zatwierdzony przez Zarząd MiG Barlinek pan Józef Włodzimierz Prystupa. Pan Ryszard  Pluciński  został w tej szkole jako nauczyciel matematyki.

     Za swój główny cel, nowy dyrektor   wytyczył podniesienie poziomu dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego  poprzez poprawę warunków pracy uczniów i nauczycieli. Już w roki szkolnym 1996/97 w szkole oddano do  użytku pomieszczenia socjalne dla pracowników obsługi . We wrześniu 1997 roku oddano do użytku świetlicę szkolną wraz z wyposażeniem.

         W lutym 1998 roku zostało oddane do użytku centrum administracyjne szkoły, a 1 września tegoż roku oddano do użytku pierwszą w mieście  szkolną pracownię informatyczną. Podejmując zadania lokalnej Agendy 21 szkoła od roku 1998 nawiązała ścisłą współpracę  z miastem Eksjo w Szwecji dotyczącą zagadnień ekologicznych. W ramach tej współpracy odbyła się dwukrotna wymiana uczniów i nauczycieli obu szkół.

         W roku szkolnym 2001/2002 zmieniło się kierownictwo szkoły. Konkurs na dyrektora szkoły wygrała Pani Danuta Tomiałojć, która objęła swoje stanowisko od 1 września 2001r. Pani Dyrektor zbudowała swój plan rozwoju szkoły wokół misji: Każdy uczeń osiąga sukces na miarę swoich możliwości. Kierunki rozwoju szkoły były zgodne z potrzebami uczniów, nauczycieli i lokalnej społeczności. Pani Dyrektor określiła wizję rozwoju szkoły tworząc w ten sposób plan strategiczny na najbliższych kilka lat. Główny nacisk położono na rozwój oferty z zakresu nauki języków obcych, informatyki, zajęć artystycznych i ekologii.

       Szkoła nadal aktywnie uczestniczy w spotkaniach Klubu Przodujących Szkół. Przedstawiciele szkoły uczestniczyli w corocznych Sesjach Pedagogicznych w Warszawie. Gościliśmy w szkołach zrzeszonych  w Klubie  Przodujących Szkół w  Osinie, Dębnie, Toruniu. Braliśmy udział w warsztatach w Warszawie i w Szklanej Hucie.

         W 2004 r. rozpoczęto kładzenie kostki brukowej na podwórku szkolnym, wymieniono okna w pokoju nauczycielskim na hali sportowej, wyremontowano dwie toalety na hali sportowej. Szkoła wyładniała, bo dokonano remontu górnej rekreacji. W roku 2004 na nasz wniosek otrzymaliśmy nową pracownie informatyczną z listy ministerialnej. W tym celu dokonano adaptacji strychu na pracownie informatyczne i pracownie językowe, powstał też kącik internetowy. Wyremontowano klatkę schodową, wymieniono wykładziny podłogowe.

      Nasza szkoła aktywnie uczestniczy w życiu miasta. Tradycją naszej szkoły stało się organizowanie festynów rodzinnych, miejskich obchodów Dnia bez Samochodu, a na forum szkoły Dnia Patrona, Jasełek, apeli okolicznościowych z okazji świąt narodowych, w których była zaangażowana cała społeczność naszej szkoły.